معرفی کتاب؛ کودکان «غصّه» را چطور می‌شناسند؟ - ارمون آنلاین armoononline.ir

ارمون آنلاین: غصه‌ها اندازه ندارند. گاهی‌وقت‌ها آنقدر کوچک هستند اندازه یک مورچه، گاهی‌وقت‌ها هم بزرگی‌شان به اندازه یک فیل می‌شود. غصه ممکن است یکهو سروکله‌اش پیدا شود؛ می‌آید سراغت و انگاری ول‌کنِ تو نیست؛ اما غصه‌ها همیشگی نیستند.

ممکن است فکر کنی روزهای طولانی با تو می‌مانند؛ اما شاید به یک ساعت هم‌ نکشد که غصه بگذارد و برود. غصه‌ها ما را اذیت می‌کنند؛ ولی بعد رفتن‌شان حتی ممکن است به آنها بخندیم و بگوییم «چرا من غصه‌شو می‌خوردم؟».

چه بچه باشی و چه یک آدم بزرگسال، غصه به شکل‌های مختلف به سراغت می‌آید؛ شاید اگر بزرگ‌تر باشی غصه‌هایت بزرگ‌تر شوند اما دیر یا زود یاد می‌گیری که چطور با آن کنار بیایی و نگذاری اذیتت کنند.

کتاب «غصّه را باید خورد؟» از مجموعه رمان‌های دوست‌داشتنی به نویسندگی مکرمه شوشتری است که در ۳۲ صفحه مصور و به بهای ۳۷ هزار تومان از سوی انتشارات پی‌نما منتشر شده است. این اثر، داستان خانواده‌ای است که در  فصل سرد و سرما، بخاری‌شان خراب شده و مجبورند شبی را با تحمل سرما بگذرانند.

شخصیت اصلی داستان یک غصه آبیِ تپلی است؛ غصه‌ای که با استفاده از تخیل پا گذاشته است به دنیای واقعی و همراه پدر خانواده وارد خانه می‌شود و در آن یک شب، خانواده میزبان مهمانی ناخوانده دارند. غصه این داستان، شغل خاصی دارد: «به نظرم غصه خوردن بعد از کار توی معدن سخت‌ترین شغل دنیاست».

شغل غصه‌خوردن از یک آدم به آدم دیگر فرق می‌کند و به ما می‌گوید اگر الان مشکلی داریم که غصه‌اش را می‌خوریم، تنها نیستیم و خیلی‌های دیگر هم آن را تجربه کرده‌اند.

«چیزی مثل یک لامپ بزرگ تو چشمای داداش روشن شد و گفت: آها گیم‌نت! چرا اسم‌چیزها رو یادت نمی‌مونه؟ اسم چیزهایی که غصه‌شون بودی؟
غصه هم دسته کوچک را انداخت و جواب داد: برای اینکه غصه چیزهای جدید می‌شم ما غصه‌ها که قرار نیست غصه همه غصه‌دارها رو یادمون بمونه. ما غصه غصه‌دارها رو می‌ذاریم پیش خودشون و فراموشش می‌کنیم.
داداش گفت: اما غصه‌دارها هیچ‌وقت غصه‌شون رو فراموش نمی‌کنن!
غصه پتو را بیشتر به خودش پیچاند و گفت: اون دیگه به خودشون مربوطه.»

روایت داستان خلاقانه و جذاب است. استفاده از عناصر تخیل و جان‌بخشی، به بهتر روایت‌کردن داستان و درک اتفاقات کمک کرده است. زبان داستان در دیالوگ‌ها به صورت محاوره است. نویسنده در برخی مواقع از طنز هم استفاده می‌کند که برای خواننده رفتار و گفتار غصه بامزه و باحال به نظر می‌رسد و سعی نشده است به غصه از دیدِ منفی نگاه شود.

روایت داستان طوری است که نشان می‌دهد خانواده در کنار هم و با همدلی توانستند از پس غصه خودشان بر بیایند. غصه هم ماندنی نشد؛ چون هر کدام از اعضای خانواده با سختی و تندی به آن واکنش نشان ندادند، در کنار هم ماندند تا راه‌حلی پیدا شد.

تصویرگری این کار توسط فینا عبدی پیراقوم انجام شده است. تصویرگری محدود به شخصیت‌هاست و بخشی جزئی از داستانِ در حال روایت را همراه با معرفی شخصیت‌ها نشان می‌دهد.

در این کتاب کودک، غصه به عنوان یک احساس به مخاطب کودک شناسانده می‌شود و در آخر به او می‌گوید: هر غصه‌ای هر چند سخت باشد، می‌تواند با همراهی بقیه و در کنار آنها برطرف شود. غصه- هر چند کوچک و بزرگ- نمی‌توان پیش‌بینی کرد چه موقع به سراغ ما می‌آید؛ اما باید یاد بگیریم چگونه با آن کنار بیاییم تا غصه برای مدت طولانی مهمان ما نشود.

منبع: خبرگزاری کتاب

لینک کوتاه: https://armoononline.ir/?p=27568