نساء، خواننده مازندرانی: تاریکی‌ها با خواندن برایم روشن شد
ارمون آنلاین- سارا ربیعی: نابینایی را محدودیت نمی داند و عشق به موسیقی هنوز هم در تک تک سلولهایش جاریست. کم بینای مادرزاد بود اما کم کم فروغ چشمانش به سیاهی گرایید، هر چند در سیاهی و ظلمات دنیایش نماند و زندگی را آن طور که دوست داشت ادامه داد.
این خواننده پیشکسوت زن در روستای قادیکلا متولد شده و پنج فرزند دارد و با وجود زن بودن و محدودیتهایی که یک زن در کشور برای خواندن داشته توانست با صدایی که جادویت می کند، آلبومهایی را منتشر کند.
او می گوید:«از کودکی به موسیقی علاقه مند بودم و زمانی که از رادیو ترانه پخش می شد گویی روح تشنه مرا سیراب می کردند. همواره ترانه ها را برای خود تکرار می کردم تا جایی که در عروسی ها و مجالس زنانه شروع به خواندن کردم. زمانی که ازدواج کردم همسرم با دیدن علاقه مندی من به موسیقی نه تنها مانع ام نشد بلکه فضایی را ایجاد کرد تا در این فضا با تمام محدویتها و نابینایی ام، من به آرزویم برسم.»
رقیه دارایی، خواننده روشن دلی که نابینایی را محدودیت ندانست، با همکاری احمد محسن پور توانست اولین آلبوم موسیقایی خود را روانه بازار کند.
این خواننده می گوید:«با کمک شعبان نیکخو و احمد محسن چور”ممرزچرده” در سال۱۳۵۲روانه بازار شد. این شاید تحولی بزرگ در جامعه سنتی آن روزگار محسوب می شد، زنی خانه دار با وجود کم فروغی چشمانش توانسته بود آلبومی با صدای مخملینش روانه بازار کند و اینجا بود که نام رقیه دارایی یا همان نساء آلبوم ممرز چرده بر سر زبانها افتاد.”
او می گوید:«در سال ۱۳۵۶نیز آلبومی بنام “سیکار باغ” را روانه بازار کردم که در این کار استاد لله وا مازندران آقای طیبی با من همکاری بسیاری کردند.”
صدای جادویی این بانوی روشن دل پس از انقلاب به دلیل ممنوعیت تک خوانی بانوان در نطفه خفه شد و رقیه دارایی برای همیشه از دنیای موسیقی کناره گرفت، اما هنوز صدایش روح زندگی را در انسان جاری می کند.
رقیه دارایی می گوید:«همه باید بدانند آواز خواندن چیزی نیست که تنها بتوان آن را آموخت. بلکه توانی است که در تارهای صوتی و حنجره افراد وجود دارد.
من از کودکی می‌توانستم بخوانم و در محافل خانوادگی این توانایی را نشان دادم، نابینایی برای من محدودیت نبوده و نیست چه بسا نابینایی، در کار من یعنی آواز بسیار موثر بوده است.»
رقیه دارایی در دنیای گذشته به فراموشی سپرده شد و شاید بسیاری، حتی آلبومهای او را به یاد نیاورند اما جشنواره هایی مانند جشنواره موسیقی لیلم فرصتی دوباره برای این دست خوانندگان است تا دوباره به فضای موسیقی متناسب با تحولات رخ داده باز گردند.
لینک کوتاه: https://armoononline.ir/?p=6696
