- 20445
- ۱۴۰۰/۱۱/۱۲ - ۱۲:۱۲
امیری یا امیری‌خوانی گونه‌ای از آواز‌خوانی است که در استان مازندران رواج دارد. این گونه آواز از اشعار امیر پازواری، شاعر دوره صفویه که به زبان مازندرانی گفته شده است، استفاده می‌کند.
ارمون آنلاین- شبنم اسلامی: این اشعار بیشتر دو بیتی بوده و با عبارت «امیرگته» (امیر می‌گفت) شروع و در اکثر مواقع به صورت سؤال و جواب شعری آورده می‌شود.این این آواز در دی ماه سال ۹۹، توسط سازمان میراث فرهنگی استان مازندران و به پیشنهاد سید محمد شاملو به عنوان میراث ملی ثبت شده است.
محمد رجبی کیاسری در ۲۱ خرداد ۱۳۲۲ در شهر کیاسر، مرکز بخش چهاردانگه در خانواده ای که نسل اندر نسل در مداحی و تعزیه خوانی به نام بودند دیده به جهان گشود.
پدرشان مرحوم حجت الاسلام احمد رجبی خود از مداحان و تعزیه خوانان به نام بود. ایشان مداحی و تعزیه خوانی را از پدرشان آموخت و در این زمینه به حدی پیشرفت نمود که خود در مداحی صاحب سبک بودند. بعضی مواقع اشعار نوحه های خود را خودشان می سرودند.
مرحوم رجبی در سال ۱۳۵۲ وارد آموزش و پرورش شد و سال ها صادقانه در این عرصه زحمت کشید. او تا سال ۱۳۵۶ تعزیه اجرا می کرد، اما به علت ممانعت رژیم پهلوی به خصوص با جمع کردن وسایل تعزیه آنها در سادات محله کیاسر از طرف رژیم پهلوی، دیگر تعزیه اجرا نکرد.
در سال ۱۳۶۵ اولین تعزیه را بعد از انقلاب در حیاط مدرسه شهید خانگاه اجرا کرد. محمد رجبی کیاسری در سال ۱۳۷۳ برای شبکه سراسری تعزیه اجرا کرد و این تعزیه چندین بار از شبکه های مختلف سراسری به نمایش در آمد.
وی در سال ۱۳۷۵ برای شبکه مازندران تعزیه اجرا نمودند و این تعزیه نیز چندین بار از شبکه استانی پخش شد.
از همراهان محمد رجبی در اجرای تعزیه می توان به محمد علیزاده (حسینی) ، محمود علیزاده (حسینی) ، سید عباس گرگانی ، عبدلعلی خلیلی و شهید حسن عباسی (بیشتر نقش طفل خوانی انجام می داد)غلامحسین زیدی از تعزیه خوانان مشهور کشور اشاره نمود.
عمویش مرحوم عباس رجبی از مداحان و تعزیه خوانان به نام کشور بود. برادرش مرحوم حسین رجبی نیز از مداحان و تعزیه خوانان مشهور استان بود.
برادر دیگرش به نام حجت الاسلام محمدعلی رجبی تحقیق کاملی درباره تعزیه انجام داد و کتابی به نام « شرم خنجر » در همین زمینه منتشر نمود.
مرثیه های جانسوز وی در ایام محرم و به خصوص شب های عاشورا در حسینیه شهر کیاسر فراموش نشدنی است.
در تعزیه استاد کامل بود و تمام تعزیه را از حفظ داشت و موقع اجرای تعزیه نیاز به فرد نداشت. ( فرد به برگه های که اشعار تعزیه روی آن نوشته است گفته می شود )
محمد رجبی بعد از سال ها مرثیه خوانی برای سرور و سالار شهیدان و اجرای تعزیه های ماندگار بعد از طی یک بیماری سخت در ۲۳ آذرماه ۱۳۷۷ به دیار باقی شتافت، اما هنوز مراثیه های جانسوز او که از تمام وجودش بر می خاست زینت بخش مجالس می باشد. روحش شاد و یادش گرامی.
منبع: چهاردانگه نیوز
