درمان های غیردارویی بیماری های روانی چقدر موثر است؟ - ارمون آنلاین armoononline.ir

وی تاکید کرد:« همانطور که در بدنمان یک دردی را احساس می کنیم همان علایم ها هم در روان ما وجود دارد فقط شکل آن متفاوت است و به شکل اضطراب ، غم طولانی مدت، بی حوصلگی، مود پایین ، خشم و احساس هایی که از رٍنج متناسبشان خارج می شوند خود را نشان می دهند. یعنی ما متوجه می شویم الان روزهای زیادی است که غمگین هستم و حوصله هیچ کاری را ندارم و یا روزهای زیادی عصبانی هستم و نسبت به اطرافیانم خشم دارم، حال بدی دارم و کارهایم پیش نمی رود، روابطم حال خوشی به من نمی دهد، اینها در عین حال که ساده هستند، می توانند پیچیده هم باشند.»

نجفی زاده افزود:« ما اگر بتوانیم به همین علایمی که به ظاهر ساده هستند دقت کنیم می تواند یک دری باشد برای فضای گسترده پشت این در که چرا نبینیم این غم، این حال بد من از چیست؟ این بی حوصلگی من ناشی از چیست؟ چرا حتما باید به یک نقطه ای برسم که اینقدر حالم بد شود که بخواهم فقط بدو بدو بروم و رجوع کنم به روانپزشک و بگویم که به من دارویی بدهید تا حالم خوب شود.»

همانطور که در بدنمان یک دردی را احساس می کنیم همان علایم ها هم در روان ما وجود دارد فقط شکل آن متفاوت است و به شکل اضطراب ، غم طولانی مدت، بی حوصلگی، مود پایین ، خشم و احساس هایی که از رٍنج متناسبشان خارج می شوند خود را نشان می دهند

وی گفت:«در مورد درمان های غیردارویی و دارویی مشکلات روانی باید بگویم که باز طیف وسیع و گسترده ای وجود دارد که بسته به میزان علایمی که در فرد وجود دارد و بسته به گنجایش و پتانسیلی که در فرد وجود دارد و بسته به میزان حاد بودن و بحرانی بودن موقعیت وی و همچنین علایمی که فرد نشان می دهد ما می توانیم او را در طیفی بگذاریم که درمان های غیردارویی را شروع کند و زمانی را برای این بگذاریم که این درمان های غیردارویی به نتیجه برسند.»

وی افزود:« هر قدر علایم فرد شدیدتر و موقعیت بحرانی تر باشد و گنجایش و پتانسیل روان فرد برای پذیرش آن موقعیت پایین تر باشد درمان های دارویی می تواند کمک کننده باشند اما باز متاسفانه یک مشکلی که وجود دارد این است که افراد معمولا عجول هستند و دوست دارند سریع به نتیجه برسند و احساس کنند که حالشان خوب شده است. این باعث می شود که ما را از پیدا کردن ریشه آن موضوعی که حال ما را ناخوش کرده و اضطراب هایی که وجود داشته است دور کند.»

وی به سلامت نیوز تاکید کرد:« بهتر است حتما متخصص و روانشناس تشخیص این را بدهد که فرد نیاز به دریافت دارو و مراجعه به روانپزشک را دارد یا خیر. ممکن است نیاز باشد درمان دارویی در کنار روان درمانی قرار گیرد یا اینکه فقط روان درمانی لازم باشد.»

نجفی زاده خاطرنشان کرد:« در مورد میزان اثر درمان های غیردارویی تاکید می کنم بسته به علایم فرد و نقطه ای که فرد از نظر گنجایش روان و پتانسیل روان دارد فرق می کند که ما بگوییم تاثیر درمان غیردارویی چقدر است ولی اگر بخواهیم به طور کلی بگوییم قطعا درمان های غیردارویی تاثیرگذار است، همانجوری که طی سال ها جواب خود را پس داده است این یک واقعیتی است که نمی شود آن را انکار کرد اما موضوع اینجاست که چقدر فرد صبر و حوصله و اعتماد به روانشناس و فرد متخصصی که به وی مراجعه کرده است، دارد؟ چقدر فرد صبر و حوصله برای پیگیری درمان دارد؟ چرا که یکسری از علایم ممکن است سریع از بین نروند ولی با کار کردن روی بخش های متفاوت روان فرد از طرف متخصص این علایم رفته رفته کمرنگ تر می شوند و درمان شکل می گیرد.»

هر قدر علایم فرد شدیدتر و موقعیت بحرانی تر باشد و گنجایش و پتانسیل روان فرد برای پذیرش آن موقعیت پایین تر باشد درمان های دارویی می تواند کمک کننده باشند
وی گفت:«اینکه ما چطور می توانیم از بیماری ها و اختلالات روانی جلوگیری کنیم این سوال سوالی است که نیاز دارد به بخش های مختلفی بپردازیم و صرفا از یک بعد نمی توان به آن پرداخت. ما در جامعه ای هستیم که پرداختن به موضوعات روان و سلامت روان هنوز جزو اولویت ها و آموزش جامعه نیست و جزء مواردی نیست که بخواهند برای آن بودجه ای در نظر بگیرند و از نظر فرهنگی بسیار کم نسبت به بخش های دیگر بر روی آن کار شده است، اما طی ده سال اخیر توجه به این مهم گسترده تر شده است ولی توجه به این امر مهم نیاز به یک همیاری گسترده ای دارد که ما بتوانیم اختلالات روانی را کاهش دهیم.»

وی افزود:« موضوع آموزش خانواده، آموزش معلمان و مربیان و افرادی که در حوزه های آموزشی با کودکان ما سروکار دارند در زمینه سلامت روان و اختلالات روانی اهمیت بسیاری دارد، اینکه اگر به موقع برای درمان اقدام شود چقدر می شود راحت و بدون دردسر جلوی گسترش و پیشرفت بیماری را گرفت بسیار مهم است. اگر در سنین پایین معضلات خانواده در داخل خانواده شناسایی شود می شود از اختلالات روانی جلوگیری کرد.»

وی در پایان گفت:« در اختلالات روانی رٍنجی هست که با ژنتیک درگیرند اما حتی این دسته از اختلالات اگر بستر فضای خانواده و محیط برای پیشرفت آن اختلال مهیا نباشد می توان از بروز آن جلوگیری کرد بنابراین شناسایی علایم و اختلالات و توجه و پیگیری آنها و رجوع به متخصصین روان بهترین و اولین مرحله ای است که می توان از اختلالات روانی در سنین بالاتر و گسترش آن جلوگیری کرد.»