راهی که پایان ندارد - ارمون آنلاین armoononline.ir

ارمون آنلاین- زهرا باغبانی: جاده کندوان نیز در سال  ۱۳۱۰ شروع و تا چالوس ادامه پیدا کرد و تنها تونلی که در آن زمان وجود داشت تونل کندوان بود که به صورت یک طرفه بود و سال  ۱۳۱۳ تا ۱۳۱۴ تمام شد.

 پل زنگوله، پل زغال و پیچ های هزارچم نیز در همین سالها به کمک کارگران زحمتکش آن زمان که با دست خود و بدون ماشین آلات کنده کاری کردند، احداث شد.

جاده فیروزکوه نیز از قدیم از راههای مهم بود که در سال ۱۰۰۰ شاه عباس صفوی با سنگ فرش این جاده را درست کرد و چند پل شاهپور و پل سفید نیز با کمک مردم ایرانی و کارگران مهندس گرجی احداث شد .

راه ساری-کیاسر-سمنان مال رو بود. در سال ۱۳۴۷ از سمنان تا تاکام ساری، جاده ای درست شد که ماشین رو بود (قبل از آن ماشین رو نبود)، در استان مازندران قبل از سال ۱۳۴۲ جاده آسفالتی وجود نداشته است.

راه پل سفید- دودانگه در سال ۱۳۴۷ شوسه بود. در گذشته سمنان، گلستان و قسمتی از تهران جزء مازندران بود.

جاده مینودشت-بجنورد جزء مازندران بود که در سال ۱۳۴۲ساخته شد و در گذشته از چهل دختر به شاهرود و مشهد می رفتند.

بیشتر پل های مازندران همچون گل گرمستان، اجارستاق، سوته، تازه آباد، متان قلی فرخانی و گلورد بعد از انقلاب در روستاها و توسط مهندس غنی زاده (پدر پل های ایران) ساخته شد و بیش از ۷ کیلومتراز جاده های روستایی را نیز آسفالت کرد.

جاده تاکام-دودانگه، دوهزار- سه هزار تنکابن، عباس آباد- تنکابن به کلاردشت و کلاردشت-مرزن آباد، الم گه(رویان )- گلندرود به نور و کجور و جاده کندوان و هراز نیز بعد از انقلاب آسفالت شد.

جاده آمل به بابل نیز در سال ۱۳۴۵ توسط سپاه دانش احداث و در زمان انقلاب آسفالت شد. جاده نکا به هزار جریب نیز در زمان انقلاب آسفالت شد.

ساری-دریا از زمان شاه عباس صفوی جاده احداث و در زمان محمدرضا شاه پهلوی شن ریزی و آسفالت و پس از انقلاب اسلامی ۴ بانده شد که هنوز به صورت کامل به اتمام نرسیده است .

زمان رضا شاه کارگران حتی امکانات اولیه راه سازی همچون فرغون نداشتند و با زنبروکبه بار می بردند که در آن زمان می گفتند اگر پای کارگر شکست عیبی ندارد ولی نباید کبه می شکست.

بنادر

بندر نوشهر در روستایی به نام ده نو (نوشهر) ظرف ۳-۴ سال توسط یونانی ها و شرکت هلندی و بلژیکی در سال ۱۳۱۸ احداث شد که برای جمع آوری این مصالح خط راه آهن فرعی ساخته شد که هنوز هم خیابان فردوسی امروزی راه آهن نامیده می شود.

برای تامین مصالح ساخت این بندر مجبور به  جمع آوری آن از کنار کوه بودند که با مخالفت اداره املاک مواجه شدند آن وقت تونلی شدند که حدود سال ۱۳۱۲ بیش از ۱۰۰ نفر بخاطر آن جان خود را از دست می دهند. بازماندگان آنها به اداره بیمه یونان شکایت و درخواست غرامت می کنند که به هر کدام دو هزار تومان غرامت داده می شود.

راه آهن

راه آهن از مهر ماه ۱۳۰۶ و در زمان رضا شاه پهلوی با هدف احداث خطوط ریلی از تهران تا بندر شاه (بندرترکمن) در تهران کلنگ زنی شد و در سال ۱۳۱۳ برای نخستین بار قطار تا پل سفید آمد.

درسال ۱۳۱۵ نیز خط راه آهن تهران- بندرترکمن (بندرشاه) تا ساری کشیده شد و در سال ۱۳۱۷ نیز به اتمام رسید.

 برای احداث این پروژه حدود ۲۰۰۰ پل ساخته شد که پل ورسک و کلانتری جزو آنهاست. جاده راه آهن نیز توسط آلمانی ها و با کمک  بلژیکی ها و ایتالیایی ها ساخته شد و نام ورسک نیز اسم پل است که به اشتباه به شخصی به نام ورسک نسبت می دهند این درحالیست که این پل توسط شخصی به نام دانیالی (بلژیکی) ساخته شد.

سپس در زمان پهلوی این خط راه آهن از بندر ترکمن تا گرگان کشیده شد و در آن زمان به دلیل مسافران اندک آن هر یک ماه یک بار قطار در منطقه شمال تردد می کرد

فرودگاه

فرودگاه دشت ناز ساری در سال ۱۳۲۶ احداث شد. اداره راه سازی وقت این منطقه را آسفالت کرد.

فرودگاه نوشهر در سال ۱۳۳۲ بصورت یک باند خاکی ساخته و در سال ۱۳۶۲ ترمینال جدید در آن احداث شد .