“خطوط ناموزون خدا”؛ معمایی پیچیده، فیلمی درخشان

ارمون آنلاین: اگر فیلم‌های معمایی و غیر‌قابل‌پیش‌بینی را دوست داشته باشید، «خطوط ناموزون خدا» را نباید از دست بدهید. این یک درام پیچیدۀ روانشناختی است که یک قصۀ جنایی هم در دل خودش دارد؛ ترکیبی فوق‌العاده که در یک بیمارستان روانی اتفاق می‌افتد و ما را به یاد فیلم درخشان «شاترآیلند» از مارتین اسکورسیزی می‌اندازد.

 این فیلم به خاطر اینکه اسپانیایی است و در هالیوود تولید نشده، خیلی تبلیغ گسترده‌ای نداشته و شاید حتی علاقمندان به سینما هم اسمش را نشنیده باشند؛ اما این قطعا یکی از دیدنی‌ترین فیلم‌های سال ۲۰۲۲ است.

داستان فیلم با ورود زنی میانسال به اسم آلیسا به یک بیمارستان روانی آغاز می‌شود. در پروندۀ او نوشته شده که این زن توهم توطئه دارد و خودش هم ممکن است خطرناک باشد. به علاوه، نوشته شده که او یک دروغگوی بسیار حرفه‌ای است که می‌تواند با دروغ‌های درهم‌پیچیده‌اش هرکسی را فریب بدهد.

در همین حال ما در یک خط زمانی دیگر شاهد ماجرای مرگ یکی از بیماران این بیمارستان هستیم که در یک شب پر از ماجرا و حادثه اتفاق افتاده است؛ مرگی که مسئولان بیمارستان نمی‌خواهند پای پلیس را به ماجرای آن باز کنند و بنابراین می‌گویند که یک حادثه بوده است.

کم‌کم آلیسا به بعضی از پزشکان بیمارستان می‌گوید که او در حقیقت یک کارآگاه خصوصی است که برای تحقیق دربارۀ ماجرای مرگ آن بیمار وارد بیمارستان شده؛ او می‌گوید خودش را بیمار جا زده تا بتواند بررسی دقیق‌تری به عمل بیاورد.

رئیس بیمارستان گفتۀ آلیسا را قبول نمی‌کند و می‌گوید که این حرف‌ها هم بخشی از بیماری اوست. از اینجا به بعد بیننده در یک سرگردانی جذاب و لذتبخش بین حرف‌های آلیسا و رئیس بیمارستان قرار می‌گیرد.

آلیسا بیمار است یا کارآگاه؟ هر بار که فکر می‌کنید جواب این سوال را فهمیده‌اید، زیاد طول نمی‌کشد که دوباره به تردید می‌افتید. این چرخش در طول دو ساعت و نیم زمان فیلم ادامه پیدا می‌کند و شما را تا لحظۀ آخر به دنبال خودش می‌کشاند.

 

 

اما پیچیدگی فیلم محدود به همین یک معما نیست. معمای قتل را هم باید به این سردرگمی اضافه کنید. با این‌حال شاید عجیب‌ترین و غافلگیرکننده‌ترین چرخش داستانی فیلم جایی باشد که خطوط زمانی مختلف با هم تداخل پیدا می‌کنند و کل داستان را به سطحی مبهوت‌کننده‌تر ارتقا می‌دهند.

بازی فوق‌العاده و بی‌نقص باربارا لنی در نقش آلیسا قطعا یکی از نقاط قوت این فیلم است. بازی لنی آنقدر حرفه‌ای و طبیعی است که محال است بتوانید دستش را بخوانید و آخر ماجرا را از روی رفتار و حرکات او تشخیص بدهید؛ او از یک طرف کاملا همدلی‌برانگیز و راستگو به نظر می‌رسد و از طرف دیگر آنقدر باهوش و زیرک جلوه می‌کند که می‌توانیم انتظار هر ترفندی را از او داشته باشیم.

اگر از داستان‌های ساده و بی‌رمق خسته شده باشید، «خطوط ناموزون خدا» همان فیلم عجیب و جذابی است که باید تماشایش کنید.