- 12435
- ۱۳۹۸/۱۲/۱۲ - ۰۸:۲۵
با ورود کرونا به ایران، اولینبار نیست که یک بیماری همهگیر مردم ایران را میترساند. در تاریخ ایران این اتفاق چندبار رخ داده و عواقب آن به ثبت رسیده است.
اکثرا هم بازرگانان از ناقلان اصلی این بیماری بودهاند و راه ابریشم هم یکی از مسیرهای مهم انتقال. «میرخواند» مورخ مشهور روایت کرده که در سال ۷۵۷ خورشیدی «طاعون» در «کلات» خراسان ظاهر شد و بسیاری از مردم آنجا را به کام مرگ فرستاد. این بیماری خطرناک بارها به ایران حمله کرده که فقط چند نمونهاش از دوره صفوی گزارش شده. از گفته مورخان معلوم است که هربار وقوع این بیماری خطرناک، ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر را در قزوین، اردبیل، گیلان و همدان کشته است. مثل «سیاه سرفه» که در ایران چندباری همهگیر شد و طبقه گفته «بهاءالدوله رازى» پزشک برجسته ایران حدود ۴۰۰ سال پیش بسیاری را در ری از بین برد. یا «تراخم» و «تیفوس» که گهگاه در نقطهای همهگیر میشدند، عده زیادی را میکشتند و میرفتند. گرچه پزشکان ایرانی برای درمان این بیماریها راهکارهایی ارائه میکردند، اما جلوگیری از شیوع گسترده آن نیازمند سازوکاری بود که تنها از حکومت برمیآمد، اما به درستی انجام نمیشد.
فهرست بیماریهای همهگیر در ایران بیش از اینهاست، اما همهگیری هیچکدام آنها به آنفلوآنزای اسپانیایی نمیرسد که به خاطر همزمانیاش با جنگ جهانی اول، آمار دقیقی از مرگومیر آن نداریم. میگویند این بیماری ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر را در جهان کشت؛ یعنی ۳ تا ۵ درصد جمعیت انسان آن روزگار. آمار مرگومیر آنفلوآنزای اسپانیایی در ایران را که مردمش دچار کمخونی و قحطی بودند، تا ۲ونیم میلیون نفر هم تخمین زدهاند.
در سالهای اخیر هم بیماریهای همهگیر چندباری در ایران شیوع داشتهاند. مثل «آنفلوآنزای مرغی» و حالا «کووید ۱۹» معروف به «کرونا» که سرعت شیوع آن بسیار بالاست. اینکه تاریخ بعدها درباره پیشگیریها از شیوع این بیماری در ایران چه مینویسد بستگی به عملکرد امروز مسئولین دارد.
منبع: عصر ایران